Seszele

Opis

Rozproszone na Oceanie Indyjskim Seszele położone są zaledwie 4 stopnie na południe od równika. Wyspy urzekają swoich gości życzliwością mieszkańców, zapierającym dech w piersiach pięknem, turkusowymi lagunami i miękkim piaskiem plaż. Żeglowanie, nurkowanie, wędkowanie i aktywny relaks to kwintesencja urlopu na jednej ze 155 wysp tego archipelagu. Natura ma pierwszeństwo na Seszelach – większość wysp to rezerwaty przyrody. Nawet w przypadku tych trzech najbardziej zaludnionych – Mahe, Praslin i La Digue – parki narodowe stanowią dużą część terenu. Trzeba je zobaczyć, żeby zrozumieć dlaczego. Koral atolu Aldabra i Vallee de Mai, zwany Ogrodem Edenu, jest wpisany na listę UNESCO. Seszele oferują szeroki wybór hoteli, począwszy od luksusowych sieci po mniejsze rodzinne pensjonaty. Między wyspami można podróżować samolotem, statkiem lub helikopterem. Dla tych, którzy pragną poznać charakterystykę egzotycznych kultur i odległe, dziewicze tereny globu, Seszele są doskonałym wyborem.

Geografia

Seszele są państwem wyspiarskim, położonym pomiędzy 4° S i 10° S oraz 46° E i 54° E na Oceanie Indyjskim. Archipelag składa się ze 115 wysp, rozciągających się na obszarze 388 500 km2 na północ od Madagaskaru i około 1600 km na wschód od wybrzeży Kenii. Długość linii brzegowej wynosi 491 km. Wyspy dzielą się na Wewnętrzne – wulkaniczne i Zewnętrzne – koralowe. Te pierwsze słyną z najstarszego granitu na świecie. Należą do nich największe i najsłynniejsze części archipelagu m.in. Mahe (155 kilometrów kwadratowych) ze stolicą Victorią oraz Praslin (38,8 kilometrów kwadratowych). Są to tereny wyżynno-górzyste o łagodnej linii brzegowej. Zasiedla je 98% całej populacji Seszeli, czyli około 82 tys. mieszkańców. Na północ od nich rozciągają się Wyspy Zewnętrzne – Aldabra, Farquhar czy Amiranty. To nizinne atole koralowe o wyrównanej powierzchni, w większości bezludne. Duża część archipelagu stanowi własność prywatnych właścicieli, a tylko 33 wyspy są zamieszkane. Seszele znajdują się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO ze względu na rezerwat Vallee de Mai, leżący na wyspie Praslin – niegdyś uważanej za miejsce, gdzie znajdował się biblijny ogród Edenu, oraz Aldabrę – największą rafę koralową na Oceanie Indyjskim.

Przyroda

Dzięki unikalnemu środowisku i względnie krótkiemu okresowi wystawienia na działania człowieka (od XVIII wieku), Seszele cechuje wyjątkowa bioróżnorodność. To najstarsze z oceanicznych wysp na świecie, a tym samym żywe muzeum historii naturalnej. Archipelag jest domem dla licznych endemicznych (takich, które występują wyłącznie na określonym obszarze i nie mogłyby rozwijać się na innym terenie) gatunków flory i fauny. Jednym z takich okazów jest coco de mer, rodzaj palmy kokosowej o owocach o charakterystycznym sercowatym kształcie. Ciężkie, ważące do 25 kg nasiona palmy uniemożliwiły jej rozprzestrzenianie się. Roślina występuje obecnie wyłącznie na dwóch wyspach archipelagu: Praslin i Curieuse. Na Seszelach spotkać możemy ciekawe gatunki zwierząt m.in. gigantyczne żółwie (jeden z największych gatunków żółwi na świecie, którego samce ważą do 250 kg), słodkowodne kraby czy papugi czarne. Obszar Seszeli to około 1,2 mln kilometrów kwadratowych, z czego zdecydowana większość to otwarty ocean. Życie morskie, od przybrzeżnych raf koralowych po głębokie wody, obejmuje ponad 1000 gatunków ryb. Mają one fundamentalne znaczenie dla gospodarki kraju, która w dużej mierze opiera się na rybołówstwie oraz turystyce. Zrównoważenie środowiskowe i ekonomiczne jest ściśle powiązane, a polityka ochrony przyrody jest tu wysoko rozwinięta.

Kultura

Seszele zachwycają swoją różnorodnością, połączeniem kultur i religii. Arabscy żeglarze, francuscy osadnicy, brytyjscy kolonizatorzy, tamilscy i chińscy kupcy oraz afrykańscy niewolnicy zostawili utworzyli tu prawdziwy tygiel kulturowy. Wpływy każdej z tych grup widoczne są w architekturze, sztuce, kuchni, muzyce i tańcu. Tutejsza architektura to połączenie kolonialnego piętna Francji i Wielkiej Brytanii z rozwiązaniami narzuconymi przez tropikalny klimat wysp. Typowe są strome dachy, szerokie werandy, okazałe schody oraz zewnętrzne kuchnie. Kreolska muzyka i taniec łączą afrykańskie korzenie z wpływami europejskimi. Brzmienie bębnów współgra tu z dźwiękiem skrzypiec i gitary. Tradycyjny, mocno zabarwiony erotyką taniec o nazwie moutya nawiązuje do czasów niewolnictwa. Na wyspach kwitnie też malarstwo, rzeźba i literatura, dając wyraz emocjom, jakie budzi ta rajska kraina.