Opis
Reunion jest niewielką wulkaniczną wyspą na Oceanie Indyjskim. Administracyjnie wyspa jest terytorium zamorskim Francji. Turystów przyciągają tu przede wszystkim niezwykłe krajobrazy. Wnętrze wyspy tworzą strzeliste, wysokie góry (z najwyższym szczytem Piton de Neiges o wysokości około 3070 m n.p.m.). Tworzą one zwarte masywy w kształcie trzech stykających się okręgów. W środku każdego okręgu, zwanego "cirque" znajdują się przepastne doliny ozdobione wieloma wodospadami i gęstą tropikalną roślinnością. Potężne wyniosłości na wzór fortec skrywają niewielkie, urokliwe wioski i miasteczka. Nie lada atrakcją jest wędrówka po górskich szlakach. Szlaki na każdym kroku odkrywają nowe panoramy ukazujące coraz ciekawsze pejzaże. Wielość tras pieszych umożliwia wybranie tych, które najbardziej odpowiadają naszym preferencjom i kondycji fizycznej. Na południu wyspy wznosi się Piton de la Fournaise, jeden z najbardziej aktywnych wulkanów świata. Poprowadzono tu wiele ciekawych szlaków, które pozwalają między innymi na spojrzenie w otchłanie potężnej kaldery. Mimo, że wyspa nie słynie z pocztówkowych plaż, jedna z nich jest szczególnie piękna, to l’Hermitage Plage położona na zachodnim wybrzeżiu. Długa biała łacha delikatnego piasku obmywana jest czystymi wodami bardzo szerokiej laguny. To główne miejsce wypoczynku amatorów plażowania. Po sąsiedzku znajduje się kilka innych plaż, ale to właśnie ta uznana została za najpiękniejszą.
Reunion to także bardzo interesująca historia, związana przede wszystkim z niewolnictwem oraz rozległymi plantacjami trzciny cukrowej. Warto odwiedzić jedno z kilku muzeów opowiadających o trudnych czasach ery kolonialnej. Wyspę zamieszkuje wiele grup etnicznych i wyznaje się tu wiele religii. Mamy tu więc Francuzów, Hindusów, Kreolów, Afrykanów czy Chińczyków. W zgodzie żyją obok siebie chrześcijanie, muzułmanie, buddyści i wyznawcy religii Indii.
Geografia
Położona w południowo-zachodniej części Oceanu Indyjskiego, wyspa ma formę eliptyczną, a jej największa średnica wynosi 70 km. Powierzchnia wyspy to około 2500 km kwadratowych. Zlokalizowana jest 700 km od Madagaskaru i 180 km od Mauritiusa. Na Reunion rafy koralowe obejmują część zachodniego wybrzeża. Brak szelfu kontynentalnego w pozostałej części wyspy oznacza, że morze staje się bardzo głębokie niedaleko od brzegu. Wyspa Reunion powstała w wyniku aktywności wulkanicznej, która rozpoczęła się około pięć milionów lat temu. Uważa się, że wyspa ostatecznie wynurzyła się z morza około trzech milionów lat temu i ewoluuje do dnia dzisiejszego. Położona jest powyżej gorącego punktu w skorupie ziemskiej, powoli i nieustannie się porusza. Składa się z dwóch wulkanów - Piton des Neiges (Śnieżny Szczyt), który obecnie wygasł, oraz młodszego i bardziej aktywnego Piton de la Fournaise (Szczyt Piekielny). Wyspa jest wybitnie górzysta, tereny nizinne ograniczają się jedynie do pasa wybrzeża. Masyw wygasłego wulkanu Piton des Neiges zajmuje około 60% powierzchni wyspy i znajdują się w nim trzy kaldery. Ich dno leży na wysokości od 500 do 1 000 m n.p.m. Noszą one nazwy: Mafate, Cilaos i Salazie. Reunion cechuje się niewielką ilością obszarów równinnych.
Przyroda
Reunion jest domem dla wielu ptaków, takich jak białogłowy tropicbird. Największym zwierzęciem lądowym jest kameleon Panther, Furcifer pardalis. Większość zachodniego wybrzeża otoczona jest rafą koralową, w której żyją między innymi jeżowce, węgorze i papugoryby. Żółwie morskie i delfiny również zamieszkują wody przybrzeżne. Wieloryby z gatunku humbaków migrują na północ z wód antarktycznych każdego roku (w okresie czerwiec-wrzesień) w celu rozmnażania i karmienia. Można je obserwować z brzegów wyspy. Co najmniej 19 gatunków uprzednio endemicznych dla Reunion wymarło po kolonizacji człowieka. Na przykład żółw olbrzymi na wyspie został wytępiony przez marynarzy i osadników.
Wyspa Reunion, ze względu na swą izolację, zawsze była celem, do którego trudno dotrzeć. Tylko kilka gatunków było w stanie ukończyć tu podróż i się zadomowić. Pierwotna roślinność zbliżona jest bardzo do flory z sąsiedniego Madagaskaru. Prawie 70% flory pochodzi od większego sąsiada Reunion oraz z Afryki Wschodniej. Dzięki obfitym deszczom i dużym różnicom wysokości nad poziomem morza, niektóre części wyspy wyglądają jak wielki ogród botaniczny. Można tu spotkać palmy kokosowe, kazuaryny, roślinność charakterystyczną dla lasu deszczowego, a wysoko w górach występuje roślinność alpejska.
Kultura
Kolonialna przeszłość wyspy odbiła piętno na tutejszej kulturze i strukturze społecznej. Początkowo niewolnicy sprowadzani byli z Madagaskaru i innych części Afryki. Niewolnictwo zniesiono 20 grudnia 1848r. i do dziś, rok rocznie hucznie świętuje się w ten dzień. Niestety w drugiej połowie XIXw. wciąż przywożono na Reunion tanią siłę roboczą z południowych Indii, głównie z Tamil Nadu. W tym czasie na wyspie pojawiła się też ludność z Chin i muzułmańskiej części Indii (Gudżarat). Dzisiejsi mieszkańcy Reunionu tworzą bogatą mozaikę etniczną, która znalazła wyraz w języku kreolskim oraz żywiołowej muzyce. Z historią wyspy nierozerwalnie związany jest język kreolski. Od samego początku, gdy rozpoczęło się tu osadnictwo, niewolnicy zwożeni z różnych zakątków globu starali się ze sobą komunikować. Stworzono tu język uniwersalny, zrozumiały dla każdej grupy etnicznej, a w jego brzmieniu odnajdziemy wpływy języka francuskiego, malgaskiego, indyjskiego i dialektów afrykańskich. Creole jest teraz nauczany na każdym etapie edukacji – od szkoły podstawowej do uniwersytetu. Silny wpływ wywiera tu w dalszym ciągu język francuski, obecny w prasie czy mediach, ale zdecydowana większość artystów z Reunion wykonuje swe utwory po kreolsku. Szczególnie popularne są dwa style muzyczne: Maloya i Sega. Pierwszy z nich został stworzony przez niewolników malgaskich, którzy, by ulżyć sobie w cierpieniu, spotykali się potajemnie i oddawali się muzyce. Sega jest bardziej europejski w kwestii rytmiki i używanych instrumentów, ale świetnie oddaje gorący, reunioński temperament. Tancerze kręcą się zmysłowo wokół siebie, a kolorowe spódnice tancerek falują w takt muzyki.
Religia
Systemy religijne funkcjonują tu pokojowo obok siebie obok siebie, co wyróżnia wyspę pod względem wyjątkowego bogactwa kulturowego i duchowego. Religijne festiwale i święta obchodzone są przez cały rok. Najhuczniejsze z nich to: Dipavali (hinduski festiwal światła), Chiński Nowy Rok, Festiwal Guan Di, Cavadee, "Fet Caf" w dniu 20 grudnia, Liberte Metisse (zniesienie niewolnictwa). Nazwy miejscowości jak: Saint-Denis, Saint-Paul, Saint-Pierre, Saint-Gilles, Saint-Joseph, Sainte-Anne, Sainte-Rose świadczą o obecności katolicyzmu na wyspie. Kościoły są zatłoczone w każdą niedzielę i w czasie każdego święta w kalendarzu katolickim. Wzdłuż dróg przyciągają uwagę małe ołtarze pomalowane na czerwono. Są poświęcone świętemu, który jest mało znany poza Reunion: Saint-Expedit, który ma zdolność rozwiązywania najdelikatniejszych spraw. Warto zobaczyć niektóre kościoły: Sainte-Anne z pół-barokową architekturą czy Notre-Dame des Laves w Sainte Rose, katedrę pośrodku małej wioski Salazie i spiczastą kaplicę, zbudowaną nieopodal Saint Gilles przez Madame Desbassyns, właścicielkę niegdyś potężnej plantacji trzciny cukrowej. Różnorodność religijna na wyspie jest oszałamiająca. Niejeden raz zdziwić się można widząc kościół katolicki obok świątyni Indyjskich bogów lub usłyszeć wołanie muezina, który przełamuje cichą atmosferę, podczas, gdy zapach kadzideł z chińskiej pagody snuje się ulicami. Religie Indii przybyły z robotnikami z południowych Indii w połowie XIX wieku. Niektóre świątynie tamilskie i różne "kapliczki" olśniewają bogactwem kolorów. Najwięcej meczetów można zobaczyć w Saint-Denis, Saint-Pierre i Saint-Louis. Meczet w Saint-Denis, zbudowany w 1905 roku przez społeczność indo-muzułmańską, jest najstarszym na wyspie. Pagody umożliwiają chińskim wyspiarzom, często z regionu Kantonu, praktykowanie kultu swoich przodków. Nie bez śladu pozostają także wierzenia afrykańskie, gdzie w zaciszu swoich domostw wiele rodzin nadal odprawia tradycyjne obrzędy.
Kuchnia
Kuchnia na wyspie Reunion jest tak samo zróżnicowana jak społeczeństwo. Żadna, spośród wielu potraw nie ma swojego oryginalnego smaku, ponieważ każdy został wzbogacony przez wpływy zewnętrzne (francuskie, indyjskie, chińskie, itd.). Dania z każdego z tych miejsc podawane są czasami jednocześnie podczas tego samego posiłku.
Główną lokalną specjalnością jest curry, czyli pikantny gulasz z mięsa, ryb lub skorupiaków, gotowany z czosnkiem, cebulą, imbirem, goździkami, kurkumą i innymi lokalnymi przyprawami. Curry podawane jest z białym ryżem, roślinami strączkowymi (fasolą lub soczewicą) i ostrą przyprawą o nazwie rougail z pomidorami, cytryną i pistacjami.
Rougail to rodzaj curry z wędzonych kiełbasek i nie ma nic wspólnego z przyprawami. To samo dotyczy rougail boucane, który jest w rzeczywistości rodzajem curry z wędzonej wieprzowiny.
Cabri Massale, pierwotnie indyjska potrawa, jest również bardzo popularna. Tradycyjna kuchnia indyjska jest ciekawa i pikantna. Prawdziwe indyjskie curry podaje się na liściach bananowca, a nie na talerzach.
Kuchnia indyjsko-muzułmańska oferuje szeroką gamę aromatów, z których każdy kolejny wydaje się jeszcze bardziej egzotyczny od poprzedniego. Oparta jest na mieszance cynamonu, goździków i gałki muszkatołowej. Kiedy Chińczycy przybyli na wyspę pod koniec XIX wieku, przywieźli ze sobą swoje kulinarne specjały. Większość przybyszów pochodziła z Kantonu, który uchodzi za chińską stolicę kulinarną.
Rhums arranes uważane są za lokalną specjalność. Zioła, przyprawy i owoce są macerowane w białym rumie w celu uzyskania oryginalnego smaku.
Historia
Do 1500 roku wyspa Reunion była niezamieszkała. Pierwsi stali mieszkańcy pojawili się tu dopiero w połowie XVII wieku, gdy Kompania Wschodnioindyjska założyła tu port dla statków okrążających Przylądek Dobrej Nadziei w drodze do Indii. Pierwsi niewolnicy byli przywożeni z Madagaskaru do pracy na plantacjach kawy, a dopiero później na plantacjach trzciny cukrowej. Wraz ze zniesieniem niewolnictwa w 1848 r. sprowadzono tu przymusowych robotników z kontynentalnej Azji Południowo-Wschodniej, Indii i Afryki Wschodniej. Reunion był zarządzany przez Francję jako kolonia do 1946 r., kiedy to dzierżył miano zamorskiego departamentu Francji. Kwatera główna francuskich sił zbrojnych na Oceanie Indyjskim została założona na Reunion w 1973 roku, wraz z przybyciem jednostek wycofanych z Madagaskaru. Pod koniec lat siedemdziesiątych Organizacja Jedności Afrykańskiej (obecnie Unia Afrykańska) wezwała Reunion do ubiegania się o pełną niepodległość, ale ta propozycja nie została przyjęta przez większość mieszkańców wyspy. Uporczywe niepokoje społeczne i gospodarcze, napędzane rosnącą różnicą między bogatymi a biednymi oraz wysokim bezrobociem, okresowo przeradzały się w demonstracje i przemoc w latach 90. oraz na początku XXI wieku. Zamieszki w lutym 1991 r. spowodowały śmierć 11 osób, a w 1997 r. odbyły się demonstracje przeciwko proponowanym reformom służby cywilnej. W 2000 r. propozycja rządu francuskiego, aby podzielić wyspę na dwa departamenty, rozpoczęła demonstracje za i przeciw podziałowi; propozycja została później odrzucona przez francuski Senat.
